در وانفسای ایران انقلابی 88،اتحاد گروه های مختلف به اصطلاح اصلاح طلب ِ دوم خردادی و گروهک های وابسته به آنان از کوچک و بزرگ به شکلی رقم خورد که جای نفوذ گروه دیگری را بست از د ُگم بودن آنان همین بس که در خود نیز بسیاری از گروهک ها را خفه کردند و به نوعی جنبشی سبز نام گرفته را در قبضه ی احزابی چون مشارکت و مجاهدین انقلاب و مجمع روحانیون و ادوار تحکیم باقی نگه داشتند. و همچون خرس پشمالو به همخوابه ی شبانه شان بدل گشت.
گروه های چپ هم از روی کم کاری و عدم انسجام و هم از روی عدم دعوت از سوی سبز ها و یا عدم اعلام آمادگی ِ خود، منفعل باقی مانده و در این سیل عظیم و خروشان جنبش راهی نجستند جز همراهی کثیف به رنگ وسخن سبزها و یا نظاره گر صرف بودن.
شاید نوع خواسته ها و اعمال آنان نیز راهی برای اتحاد نگذاشت. اعتصابات کارگری کجا و دسته دسته مردم را به دم گلوله دادن؟
سکولاریسم و لائیسیته ی موجود در نظر و خواسته ی چپ ها کجا و بازگشت به ریشه های انقلاب خمینی وار کجا؟
راه برای رسیدن به اتحاد به انحاء گ.ناگون بسته ماند.
شاید هر دو طرف از ترکیب دو رنگ سرخ و سبزو تشکیل رنگ قهوای ترسیدند که از ترکیب سرخ و سبز پدید می آید.
که همانا رنگ ا َن است و بد بوو شکل.
عدم اتحاد درون گروهی ما سرخ خا که همانا از سایه ی خود نیز فراری هستیم و مواجهه با خیل دوم خردادی ها یی که از آلت تناسلی یکدیگر نیز بالا میروند مزید بر علت شد تا پرچمی سرخ بالا نرود.
و این بد شد،بود و است.
دچاری که 30 سال و یا حد اقل پس از اعدام های 67 گریبان ما سرخ ها را گرفته است.
اما چه بد کردند بریدگان از سرخ ها و همراه سبزها شدگان که در این شوریده حالی کار را از بد بدتر کردند .
آیا باید بگوییم چپ مرد؟"الفاتحه مع ا لصلوات" ؟و یا اینکه چپ در این مرز پست ِ گربه صفت جوابی جز جوابی که توده گرفت نخواهد گرفت.
کدام یک؟
شاید تند رو ترین مخالفین نظام فاشیستی ج.ا.ا چپ ها باشند اما در عمل جای پرچم سرخ آنان خالی است.
و این تنها جای افسوس و گریه دارد،نه تفکر.
ای سرخ ها! با شمایم،از سایه ی یکدیگر نترسید و از آلت تناسلی! هم بالا روید.
وای بر من و شما که خود را سوسیالیست مینامیم و از پیروان مارکس و لنین و تروتسکی و آدورنو و گل سرخی و جزنی و پویان !!!!
اما حتی یک بار مانیفست کمونیست را نخوانده ایم.
رسالات مارکس که جای خود دارد.
ای سرخ ها!
اتحاد کجاست؟؟؟
ارتش سرخ کجاست؟؟؟
آیا کلمه ی ارتش سرخ را یک بار در گوگل بازیابی کرده ایم؟؟؟
گروه های چپ هم از روی کم کاری و عدم انسجام و هم از روی عدم دعوت از سوی سبز ها و یا عدم اعلام آمادگی ِ خود، منفعل باقی مانده و در این سیل عظیم و خروشان جنبش راهی نجستند جز همراهی کثیف به رنگ وسخن سبزها و یا نظاره گر صرف بودن.
شاید نوع خواسته ها و اعمال آنان نیز راهی برای اتحاد نگذاشت. اعتصابات کارگری کجا و دسته دسته مردم را به دم گلوله دادن؟
سکولاریسم و لائیسیته ی موجود در نظر و خواسته ی چپ ها کجا و بازگشت به ریشه های انقلاب خمینی وار کجا؟
راه برای رسیدن به اتحاد به انحاء گ.ناگون بسته ماند.
شاید هر دو طرف از ترکیب دو رنگ سرخ و سبزو تشکیل رنگ قهوای ترسیدند که از ترکیب سرخ و سبز پدید می آید.
که همانا رنگ ا َن است و بد بوو شکل.
عدم اتحاد درون گروهی ما سرخ خا که همانا از سایه ی خود نیز فراری هستیم و مواجهه با خیل دوم خردادی ها یی که از آلت تناسلی یکدیگر نیز بالا میروند مزید بر علت شد تا پرچمی سرخ بالا نرود.
و این بد شد،بود و است.
دچاری که 30 سال و یا حد اقل پس از اعدام های 67 گریبان ما سرخ ها را گرفته است.
اما چه بد کردند بریدگان از سرخ ها و همراه سبزها شدگان که در این شوریده حالی کار را از بد بدتر کردند .
آیا باید بگوییم چپ مرد؟"الفاتحه مع ا لصلوات" ؟و یا اینکه چپ در این مرز پست ِ گربه صفت جوابی جز جوابی که توده گرفت نخواهد گرفت.
کدام یک؟
شاید تند رو ترین مخالفین نظام فاشیستی ج.ا.ا چپ ها باشند اما در عمل جای پرچم سرخ آنان خالی است.
و این تنها جای افسوس و گریه دارد،نه تفکر.
ای سرخ ها! با شمایم،از سایه ی یکدیگر نترسید و از آلت تناسلی! هم بالا روید.
وای بر من و شما که خود را سوسیالیست مینامیم و از پیروان مارکس و لنین و تروتسکی و آدورنو و گل سرخی و جزنی و پویان !!!!
اما حتی یک بار مانیفست کمونیست را نخوانده ایم.
رسالات مارکس که جای خود دارد.
ای سرخ ها!
اتحاد کجاست؟؟؟
ارتش سرخ کجاست؟؟؟
آیا کلمه ی ارتش سرخ را یک بار در گوگل بازیابی کرده ایم؟؟؟
محمدحسین نادعلی
مهر88
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر